Implanty Zębów Katowice – Gliwice

Metody uzupełniania braków w uzębieniu różnią się pod względem trwałości, komfortu użytkowania, sposobu mocowania, uzupełnienia oraz ceny. Wybór metody odbudowy brakujących zębów to w dużej mierze kwestia indywidualna, zależna od stanu zdrowia Pacjenta (ogólnego oraz zdrowia jamy ustnej), liczby brakujących zębów i oczekiwań. Przed podjęciem decyzji o uzupełnieniu brakujących zębów konieczne jest wykonanie badań oraz omówienie z dentystą wszelkich możliwych do wykonania w danym przypadku metod odbudowy.

Pacjenci, którzy chcą uzupełnić braki w uzębieniu mają do dyspozycji 3 metody uzupełniania braków w uzębieniu:

1. Implanty zębowe – elementy wszczepiane przez chirurga stomatologa w kość szczęki lub żuchwy Pacjenta, bezpośrednio w miejscu brakującego zęba.  Zastępuje on korzeń zęba. Na nim mocowana jest korona protetyczna, która imituje naturalną koronę, czyli część zęba widoczną w jamie ustnej.

2. Mosty protetycznie – uzupełnienia w postaci kilku połączonych koron zębowych, mocowane na specjalnie przygotowanych zębach Pacjenta lub na implantach.

3. Protezy zębowe –  uzupełnienia, których celem jest odtworzenie funkcji uzębienia. W zależności od ilości brakujących zębów możemy zastosować protezy częściowe (w przypadku braku kilku zębów) lub całkowite (w przypadku całkowitego braku zębów, czyli bezzębia). Protezy mogą być samodzielnie wyjmowane i zakładane przez Pacjenta (wówczas mówimy o protezach ruchomych) lub stabilizowane / mocowane na implantach (protezy stałe).

Utrata zębów wiąże się z wieloma konsekwencjami i nie chodzi tutaj tylko o estetykę uśmiechu. Braki w uzębieniu, które przez długi czas pozostają nieuzupełnione, prowadzą do licznych problemów związanych ze zdrowiem pozostałych zębów, zdrowiem jamy ustnej a także zdrowiem ogólnym. Brak nawet jednego zęba wiąże się z konsekwencjami medycznymi:

• Pozostałe w jamie ustnej Pacjenta zęby narażone są na większe obciążenia, co prowadzi do ich ścierania, powstawania mikropęknięć i uszkodzeń.
• Sąsiednie zęby pochylają się i przesuwają powodując pojawienie się nieprawidłowości ortodontycznych.
• Odpowiadające zęby w drugiej szczęce nie mają podparcia, przez co wysuwają się w kierunku luki po utraconym zębie.
• W miejscu braku zęba zanika kość, co w przyszłości może prowadzić do utraty zdrowych zębów przyspieszając tym samym procesy starzenia.
• Kontaktujące się średnio 4.000 razy dziennie zęby górne i dolne pozbawione są odpowiednich warunków zgryzowych, co wg badań wpływa na pracę mózgu i wydzielanie hormonu stresu. W rezultacie pojawiają się problemy z pamięcią, koncentracją, orientacją przestrzenną.
• Nieprawidłowe warunki żucia wpływają negatywnie na stawy, co powoduje nawracające bóle głowy i kręgosłupa. Nieodpowiednio rozdrabniany pokarm powoduje liczne dolegliwości ze strony układu trawiennego. 

Są one doskonałym rozwiązaniem zarówno w przypadku braku jednego zęba, braku kilku zębów lub bezzębia (całkowitego braku zębów). Jak wygląda procedura leczenia w każdym z tych przypadków?

1. Odbudowa pojedynczego zęba – wszczepiany jest pojedynczy implant, na którym za pomocą łącznika (element mocowany do implantu) osadzana jest korona „sztucznego” zęba.

2. Odbudowa kilku zębów – w takim przypadku można zastosować kilka pojedynczych implantów i osadzić na nich pojedyncze korony. W przypadku, gdy Pacjent utracił zęby sąsiadujące ze sobą (położone obok siebie), wówczas można założyć minimum 2 implanty, które będą stanowić filar dla osadzonego na nich mostu protetycznego złożonego z kilku połączonych koron.

3. Odbudowa wszystkich zębów – w zależności od oczekiwań Pacjenta można zastosować 2 lub 4 implanty w celu stabilizacji protezy ruchomej lub zastosować rozwiązanie stałe w postaci struktury/mostu mocowanego na stałe do 6 implantów.

Korzyści z implantów zęba znacząco przewyższają pozostałe metody leczenia braków w uzębieniu. Implant to mocowane na stałe uzupełnienie, które odtwarza ząb w sposób zbliżony do natury. Podobnie jak prawdziwy ząb posiada element stanowiący korzeń oraz element naddziąsłowy imitujący koronę zębową. Jest rozwiązaniem, które nie wymaga żadnej ingerencji w pozostałe zęby Pacjenta. Jest on zakotwiczony w kości i funkcjonuje jako samodzielny ząb.

Do zalet implantów zaliczyć można również:

• TRWAŁOŚĆ – mogą służyć Pacjentom przez wiele lat
• ESTETYKĘ –  wyglądają jak naturalne zęby, często są od nich nie do odróżnienia
• BRAK OGRANICZEŃ ZWIĄZANYCH Z POSIŁKAMI – odtwarzają one prawidłowe funkcje żucia, co umożliwia spożywanie ulubionych pokarmów bez problemów i zmartwień.
• ZACHOWANIE NATURALNYCH RYSÓW TWARZY – stymulują tkankę kostną i dziąsła tak jak naturalne zęby, hamując tym samym proces zaniku kości. Pozwala to na dłużej zachować młodzieńczy, atrakcyjny wygląd. Jeśli brakujące zęby nie są uzupełniane implantami, postępujący proces zaniku kości prowadzi do szybszego starzenia twarzy. Tkanki miękkie nie mają stabilnego podparcia, przez co w okolicy ust i policzków pojawia się więcej zmarszczek, a twarz przybiera charakterystyczny starczy wygląd.
• KOMFORT UŻYTKOWANIA, WYGODA I PEWNOŚĆ SIEBIE – funkcjonują jak naturalne zęby, co stanowi ogromną przewagę nad pozostałymi rozwiązaniami, np. protezami, które są często luźne lub źle dopasowane.
• BRAK INGERENCJI W POZOSTAŁE ZDROWE ZĘBY – są rozwiązaniem samodzielnym, co oznacza, że nie wymagają podparcia na pozostałych zębach ani tkankach miękkich. Implanty nie wymagają szlifowania zębów sąsiadujących z luką po utraconym zębie. Zakotwiczone są w kości bezpośrednio w miejscu, w którym zakotwiczony był korzeń straconego zęba. Dzięki temu pozwalają zachować zdrowy stan sąsiednich zębów.
• BRAK KONIECZNOŚCI ZWOLNIENIA LEKARSKIEGO PO ZABIEGU IMPLANTACJI – małoinwazyjna metoda stosowana w klinice Borczyk pozwala Pacjentom implantologicznym wrócić do codziennych zajęć już następnego dnia po zabiegu! 

Korony na implantach. Korona zębowa na implancie. Implant a korona. Mocowanie korony na implancie.

Implant a korona? Czym różnią się te dwa pojęcia? Czy implant stanowi ostateczną odbudowę zęba? Otóż nie. 

Implant jest to element poddziąsłowy, który zastępuje korzeń zęba. Tak jak w warunkach naturalnych korzeń połączony jest z koroną zęba, widoczną w jamie ustnej, tak też w przypadku implantów konieczne jest zamocowanie korony na implancie.

Mocowanie korony na implancie odbywa się za pomocą tzw. łącznika. Do niego dentysta protetyk cementuje lub przykręca ostateczną koronę odtwarzającą naturalny ząb.

Trwałość i wygląd korony zębowej na implancie zależy od kilku czynników, związanych z samym zabiegiem implantacji, jak i techniki wykonania korony.

1. W klinice BORCZYK korony protetyczne wykonujemy w renomowanych laboratoriach protetycznych, zarówno w Polsce jak i za granicą. Współpracujemy z technikami we Włoszech i Dubaju, którzy tworzą dla naszych Pacjentów prawdziwe dzieła sztuki, nie do odróżnienia od naturalnych zębów.
2. W odcinku przednim, widocznym podczas uśmiechu, stosujemy łączniki estetyczne, które mają białą barwę i idealnie wpasowują się w kolor naturalnych zębów, nie tworząc przy dziąsłach charakterystycznych przebarwień. Z kolei tylne zęby, które są narażone na duże obciążenia, odbudowujemy na łącznikach tytanowych, biokompatybilnych, które nie uczulają Pacjentów i nie powodują stanów zapalnych,
3. Dla zapewnienia precyzji i ścisłego dopasowania korony na implancie, każdy etap procedury kontrolowany jest pod mikroskopem.
4. Dla estetyki implantu zębowego bardzo ważne jest delikatne obchodzenie się z dziąsłem wokół uzupełnienia. Dlatego podczas zabiegu odsłaniania implantu stosujemy specjalistyczny lasek, który zapewnia szybkie gojenie tkanek oraz estetyczny wygląd dziąsła.
5. Korona projektowana jest przy użyciu skanera 3D, dzięki czemu jest doskonale dopasowana, a my unikamy nawet najmniejszych błędów, które są wpisane w ludzką naturę.
6. Stosujemy nanocząstki złota i srebra, które zapobiegają zakażeniom w okolicy implantu.

Pacjenci często zadają nam te pytania. Oba rozwiązania są dobre, każde z nich przynosi korzyści w postaci uzupełnienia luki po utraconym zębie oraz odbudowy funkcji zgryzu. Zasadnicza różnica między tymi dwoma rozwiązaniami dotyczy sposobu zamocowania uzupełnienia w jamie ustnej.

Jeśli chodzi o mosty protetyczne, wymagają one obecności w jamie ustnej minimum dwóch zębów, które będą oparciem dla mostu (są to tzw. filary mostu). Pomiędzy filarami znajdują się przęsła mostu, czyli jeden lub kilka zębów zastępujących ząb/zęby utracone. Filary mostu muszą zostać specjalnie oszlifowane, aby lekarz mógł osadzić na nich most. Zęby stanowiące filar mostu będą znosić duże obciążenia, dlatego bardzo ważne jest, by były one w dobrej kondycji, stabilne, bez oznak paradontozy.

Szlifowanie zdrowych zębów jest warunkiem koniecznym w przypadku zakładania mostu, co  budzi wątpliwości Pacjentów. W przypadku nieszczelności między powierzchnią zęba a osadzoną koroną mostu, ząb filarowy może być bardziej narażony na próchnicę. Dlatego ważne jest, by decydując się na most wybrać placówkę, która dysponuje odpowiednim sprzętem i doświadczeniem, które pozwala zapewnić precyzję i bezpiecznie przeprowadzić leczenie.

W przypadku implantów unikamy wspomnianych wyżej problemów. Jego przewagą nad mostem protetycznym jest brak jakiejkolwiek ingerencji w zęby sąsiadujące z luką. Implant jest osadzany bezpośrednio w kości, więc pozostałe zęby zostają nienaruszone, a Pacjent zyskuje nieprawdopodobny komfort życia.

Implanty czy mosty protetyczne? Wszystko zależy od potrzeb Pacjenta, stanu kości i stanu zdrowia Pacjenta. Jeśli warunki w jamie ustnej pozwalają na założenie implantów – jest to rozwiązanie rekomendowane przez naszych lekarzy.

Wybór pomiędzy implantami a protezą zębową wynika głównie z kwestii finansowych. Proteza zębowa jest zdecydowanie tańsza niż implanty, a samo jej wykonanie jest szybsze i wymaga zaledwie 2-3 wizyt w gabinecie. Procedura wykonania protezy nie wymaga ingerencji chirurgicznych, co również jest dla Pacjentów pewną korzyścią.

 Jednak biorąc pod uwagę komfort Pacjenta, protezy pozostawiają wiele do życzenia.

Tradycyjne protezy są mocowane w jamie ustnej za pomocą klamer, haczyków lub innych elementów opartych na zębach pacjenta. Są to tzw. protezy częściowe, które obudowują kilka braków zębowych. Minusem jest, że klamry mogą uszkadzać zęby prowadząc do ich nadwrażliwości. W przypadku bezzębia protezy całkowite oparte są na tkankach miękkich. Brak stabilnego oparcia oraz zanik kości następujący z czasem po utracie zębów powoduje, że Pacjenci często skarżą się na przemieszczanie lub wypadanie protezy podczas mówienia lub spożywania pokarmów. W przypadku postępującego zaniku kości proteza może zacząć pękać. Posiadając protezę ważne jest więc, by regularnie zgłaszać się na kontrole do dentysty w celu jej dopasowania lub podścielenia (uzupełnienia protezy w miejscach zaniku tkanek). Pewną pomocą może być klej do protez, jednak nie jest to rozwiązanie doskonałe.

Aby zapewnić Pacjentom pełen komfort proponujemy wykonanie implantów. Eliminujemy w ten sposób nieestetyczne i niewygodne klamry, stabilizujemy protezę, a Pacjent zyskuje w pełni komfortowe nowe zęby.

Osoby z brakami w uzębieniu często zastanawiają się, czy każdy może mieć implanty stomatologiczne. Jak w wielu dziedzinach medycznych odpowiedź jest prosta: „To zależy”. Istnieje kilka czynników, które mogą wpływać na kwalifikację Pacjenta do zabiegu implantacji, m.in. wiek, warunki zdrowotne, stan kości, poziom higieny jamy ustnej.

Są one przeznaczone są dla osób dorosłych. Można je założyć dopiero wtedy, gdy zakończony zostanie proces wzrostu kości. Czas kostnienia różni się jednak u kobiet i mężczyzn, dodatkowo mogą pojawiać się znaczne odchylenia zależne od uwarunkowań indywidualnych. U kobiet kostnienie kończy się w wieku około 16-18 lat, u mężczyzn proces ten następuje później, w wieku 18-20 lat.

Dlatego przed ich wszczepieniem u młodych osób wykonujemy badanie wieku kostnego. Badanie polega na wykonaniu RTG nadgarstka, na podstawie którego określa się poziom skostnienia, czyli tzw. wiek kostny Pacjenta. Po stwierdzonym zakończeniu wzrostu kości można przystąpić do planowania zabiegu implantacji.

Jeśli chodzi o górną granicę wieku, mamy dla Pacjentów dobrą informację. Można je wszczepiać nawet u osób w podeszłym wieku.

Nasz najstarszy Pacjent miał 80 lat, kiedy z powodzeniem odbudowaliśmy mu zęby na implantach. Film z wizyty kontrolnej, która odbyła się po prawie 20 latach od założenia implantów znajdziesz TUTAJ .

W przypadku osób starszych najczęstszym przeciwwskazaniem do zabiegu implantacji są choroby ogólne lub postępujący z wiekiem zanik kości w szczęce lub żuchwie.

Wszczepienie implantów to zabieg chirurgiczny, który polega na wszczepieniu w kość szczęki lub żuchwy elementu zastępującego korzeń naturalnego zęba. Powodzenie zabiegu zależy od prawidłowej osteointegracji implantu. Oznacza to, że wszczepiony implant musi połączyć się z tkanką kostną uzyskując odpowiednią stabilność, która umożliwi prawidłowe wieloletnie funkcjonowanie odbudowanego zęba. Pewne choroby występujące u osób, które chcą odbudować zęby na implantach, mogą zaburzać procesy gojenia stwarzając ryzyko niepowodzenia zabiegu. Dlatego bardzo ważne jest rozpoznanie przed jego wszczepieniem. Lekarz implantolog kwalifikujący do zabiegu przeprowadza z Pacjentem wywiad medyczny oraz analizuje jego stan zdrowia w celu wykluczenia chorób utrudniających lub uniemożliwiających przeprowadzenie implantacji.

Wśród nich są m.in.:

•         Niekontrolowania cukrzyca – cukier obecny we krwi utrudnia gojenie i może zaburzać procesy osteointegracji implantu.
•         Choroby autoimmunologiczne – choroby, w których układ odpornościowy niszczy komórki własnego organizmu, mogą stwarzać ryzyko powikłań w przypadku zabiegów implantacji.
•         Zespół nabytego niedoboru odporności (AIDS).
•         Choroby nowotworowe w trakcie leczenia.
•         Osteoporoza – zależnie od nasilenia objawów chorobowych.
•         Zaburzenia krzepnięcia krwi (np. hemofilia) – stwarzają ryzyko pojawienia się wzmożonego krwawienia podczas zabiegu oraz utrudniają gojenie tkanek.
•         Alergia na materiał implantu.
•         Infekcje wirusowe lub bakteryjne.

Niektóre z wymienionych chorób mogą być bezwzględnym przeciwwskazaniem do przeprowadzenia zabiegu wszczepienia implantów, uniemożliwiając jakiekolwiek ingerencje chirurgiczne lub stwarzając zbyt duże ryzyko odrzucenia implantu przez organizm. Natomiast w wielu przypadkach mogą być jedynie ograniczeniem wymagającym zastosowania odpowiedniego leczenia oraz ustabilizowania objawów przed rozpoczęciem leczenia implantologicznego.

Do pozostałych ogólnych przeciwwskazań do implantów należą: alkoholizm, choroby psychiczne, narkomania, ogólny zły stan zdrowia, choroby układu moczowego, sercowo-naczyniowego, palenie papierosów.

Przeciwwskazania miejscowe to takie, które występują bezpośrednio w jamie ustnej Pacjenta, uniemożliwiając lub ograniczając możliwość wszczepienia implantu. Wśród nich najpopularniejsze są:

Paradontoza, czyli zapalenie przyzębia

Jest to bardzo często występujące schorzenie, wbrew pozorom nie tylko u osób starszych. Już u 23 latków spotykamy się z problemami w obrębie dziąseł, takimi jak krwawienie przy szczotkowaniu, zaczerwienienie, rozpulchnienie dziąseł. Są to pierwsze objawy, których Pacjenci najczęściej nie zauważają – wydaje im się to stanem przejściowym. Najczęstszą przyczyną rozwoju parodontozy jest niewystarczająca higiena jamy ustnej oraz bakterie zalegające w kieszonkach dziąsłowych, chociaż również czynniki genetyczne mają tutaj kluczowe znaczenie.

Czy u osób z paradontozą można założyć implanty? 

Zależy to od stopnia rozwoju choroby przyzębia:

1. Jeśli choroba zostanie wykryta w początkowym stadium, wówczas najczęściej wystarczające jest zadbanie o prawidłową higienę jamy ustnej oraz oczyszczenie zębów z kamienia i osadu. Zabieg usuwania kamienia musi być przeprowadzany przynajmniej raz na 6 miesięcy w gabinecie higienistki stomatologicznej. Po eliminacji objawów zapalenia dziąseł oraz braku innych przeciwwskazań można u Pacjenta rozpocząć planowanie zabiegu uzupełnienia brakujących zębów implantami.

2. W przypadku nieleczonej przez długi czas parodontozy, stan zapalny doprowadził do zaniku tkanek przyzębia, obniżenia linii dziąseł i zaniku kości, konieczne są zabiegi regeneracyjne przygotowujące do leczenia implantologicznego (oczyszczanie poddziąsłowe, odbudowa przyzębia, odbudowa kości).

Zła higiena jamy ustnej

Implanty zębów to rozwiązanie, które imituje naturalne zęby utracone przez Pacjenta. Dla powodzenia procedury i utrzymania implantów przez wiele lat konieczne jest dbanie o odpowiednią higienę, zarówno w domu jak i podczas regularnych wizyt kontrolnych w gabinecie dentystycznym. Prawidłowe szczotkowanie zębów, stosowanie nici dentystycznych oraz usuwanie kamienia i osadu przez higienistkę stomatologiczną to podstawa zdrowej jamy ustnej u Pacjentów implantologicznych.

U Pacjentów z niedostateczną higieną, a także u osób palących papierosy, może dojść do zaburzenia procesu osteointegracji, czyli połączenia implantu z kością, co standardowo powinno nastąpić w ciągu 2-3 miesięcy po wszczepieniu implantu. W przypadku implantów zintegrowanych z kością płytka nazębna gromadząca się wokół implantów przy niedostatecznej higienie również stanowi zagrożenie. Płytka zawiera liczne bakterie, które powodują rozwój stanu zapalnego, co grozi utratą implantu nawet po prawidłowym połączeniu implantu z kością.

Osoby z brakami w uzębieniu, które chciałyby skorzystać z metody odbudowy zębów na implantach, muszą mieć pełną świadomość ryzyka jakie niesie nieodpowiednia higiena jamy. Lekarz podczas planowania zabiegu zwraca na to szczególną uwagę, a w przypadkach skrajnych może zrezygnować z implantacji ze względu na zbyt duże ryzyko niepowodzenia.

Stan kości

W przypadku zastosowania implantów zębowych bardzo ważny jest stan kości Pacjenta. Aby zapewnić prawidłową stabilność i trwałość sztucznego zęba (czyli korony osadzanej na implancie), implant musi być w całości zakotwiczony w kości.

Obejrzyj krótki film i dowiedz się, czym jest zanik kości i jak się objawia. Kliknij TUTAJ.

W warunkach niewystarczającej ilości kości rozwiązaniem są zabiegi regeneracyjne, czyli zabiegi odtwarzające braki kostne:

• podniesienie dna zatoki szczękowej – zabieg przeprowadzany w szczęce górnej, gdy na skutek pneumatyzacji zatok szczękowych kość uległa zanikowi uniemożliwiając wszczepienie implantów.
• sterowana regeneracja kości – zabieg odbudowy tkanki kostnej w szczęce górnej lub żuchwie.

W przypadku, gdy kość uległa zanikowi możemy również zastosować krótkie implanty, które stanowią alternatywę dla zabiegu odbudowy kości. W klinice Borczyk posiadamy ponad 20 lat doświadczenia we wszczepianiem tego typu implantów. Zabiegi są precyzyjnie planowane na podstawie tomografii komputerowej 3D i przeprowadzane z użyciem mikroskopu neurochirurgicznego, dzięki czemu minimalizujemy ryzyko uszkodzenia okolicznych struktur, tj. nerwu zębodołowego, zatoki szczękowej, oraz zyskujemy przewidywalne efekty, trwałość i stabilność krótkich implantów.

Brak miejsca

Brak miejsca dla implantów zębowych jest dość powszechnym problemem wśród Pacjentów, którzy utracili zęby w przeszłości i nie stosowali uzupełnień w postaci mostów czy protez zębowych. Z czasem po utracie zęba następuje przesuwanie się i pochylanie zębów sąsiadujących z luką. Zęby, które znajdują się w przeciwstawnym łuku zębowym, wysuwają się. Jest to tzw. efekt Godona – zęby, które nie mają oparcia w jamie ustnej przemieszczają się w kierunku brakującego zęba.

Czy w przypadku braku miejsca można założyć implant zęba? Tak. W niektórych przypadkach można zastosować węższy rodzaj implantów. Jeśli przestrzeń jest zbyt ciasna rozwiązaniem jest zastosowanie aparatu ortodontycznego, który przygotuje przestrzeń pod implant zębowy. Każdy przypadek jest indywidualny, dlatego o skutecznym rozwiązaniu ostatecznie decyduje lekarz implantolog.

Próchnica

Zniszczone zęby, zęby z dużymi zmianami próchnicowymi, stany zapalne w jamie ustnej stanowią przeciwwskazanie do założenia implantów zębowych. Prawidłowe zakotwiczenie i połączenie implantu z kością jest podstawą powodzenia zabiegu. W przypadku próchnicy, duża ilość bakterii w jamie ustnej może zaburzać proces gojenia i osteointegracji implantu. Dlatego przed założeniem implantów należy zadbać o zdrowie jamy ustnej oraz przeprowadzić leczenie ubytków próchnicowych lub leczenie kanałowe.

Bruksizm

Bruksizm, czyli nadmierne zaciskanie i zgrzytanie zębami, w pewnych przypadkach może stanowić przeciwwskazanie do założenia implantów. Nadmierne obciążenia implantów wywołane bruksizmem może zaburzać proces osteointegracji implantów i negatywnie wpływać na trwałość połączenia implantu z kością. Dlatego u Pacjentów ze zdiagnozowanym bruksizmem szczególną korzyść podczas planowania implantacji oraz odbudowy protetycznej przynoszą:

• specjalistyczne narzędzia i technologie, takie jak m.in. skaner 3D czy tomografia komputerowa,
• współpraca lekarzy różnych specjalizacji, dzielących się wiedzą i doświadczeniem,
• indywidualne planowanie leczenia implantologicznego podczas konsyliów lekarskich.

Procedura zakładania implantów ceramicznych oraz tytanowych jest podobna, a oba materiały wykazują wysoką biokompatybilność, co wpływa pozytywnie na proces gojenia. Wybór pomiędzy śrubami ceramicznymi (z cyrkonu) a tytanowymi uzależniony jest jednak od kilku kwestii:

• Estetyka – ceramika pod względem estetyki naśladuje naturalne zęby, dlatego to rozwiązanie najchętniej wybierane jest w przypadku braków w odcinku przednim.
• Trwałość – jeśli chodzi o trwałość uzupełnień, cyrkon jest o wiele bardziej kruchy niż tytan, dlatego istnieje większe ryzyko pęknięcia wszczepów cyrkonowych w przypadku wykorzystania ich w bocznym odcinku uzębienia, w którym zęby narażone są na duże obciążenia. Ponadto tytan jest najmniej wrażliwy na korozję ze wszystkich metali, co sprawia, że jest on najtrwalszym materiałem stosowanym we współczesnej implantologii.
• Alergie – w ostatnich latach pojawiło się coraz więcej wątpliwości odnośnie alergii na metale, w tym tytan. Stąd pojawiły się alternatywy dla osób uczulonych, które chcą na stałe uzupełnić brakujące zęby. Z naszej wieloletniej praktyki implantologicznej wynika, że procent osób wykazujących alergie na tytan jest znikomy.

Jakie rozwiązanie będzie najlepisze dla Pacjenta? To zależy! Trzeba wziąć pod uwagę potrzeby Pacjenta i wskazania medyczne. Dlatego ostateczna decyzja co do uzupełnienia braków w uzębieniu musi być podjęta wspólnie z lekarzem implantologiem.

Implanty zygomatyczne (inaczej implanty jarzmowe) jest to rodzaj implantów, które przeznaczone są dla osób z dużymi brakami kostnymi w obrębie szczęki górnej. Implanty te są znacznie dłuższe od standardowych implantów zębowych – zwykle mają one powyżej 3 cm długości i wszczepiane są w okolicy łuku jarzmowego. Na implantach osadzane są protezy zębowe.

Implanty jarzmowe mają pewne korzyści dla Pacjentów, jednak ich liczne wady sprawiają, że rozwiązanie to nie przyjęło się i część pacjentów jest nie do końca zadowolona z tej metody odbudowy zębów.

Wady implantów zygomatycznych:

•     Ich zastosowanie jest dalekie od naturalnych warunków w jamie ustnej, a osadzenie w kości jarzmowej odbiega od naturalnej anatomii uzębienia.
•     Ze względu na brak konieczności odbudowy kości wyrostków zębowych kształt szczęki pozostaje zmieniony, a tkanki miękkie nie mają naturalnego podparcia. Może to wpływać niekorzystnie na wygląd twarzy.
•     Proteza mocowana jest w jamie ustnej na podniebieniu, co obniża komfort jej użytkowania.

Zalety implantów jarzmowych:

•     Pozwalają na stabilną odbudowę bezzębia w przypadku bardzo trudnych warunków kostnych.
•     Nie wymagają przeprowadzania dodatkowych zabiegów odbudowy kości czy podniesienia zatoki szczękowej, dzięki czemu procedura trwa krócej.

Implanty zygomatyczne polecane są przy bardzo trudnych warunkach kostnych, gdy odbudowa kości mogłaby nie przynieść oczekiwanych efektów. W pozostałych przypadkach zawsze warto zastanowić się nad uzupełnieniem tkanki kostnej i założeniem standardowych implantów uzyskując odbudowę jak najbardziej zbliżoną do naturalnych zębów. 

 Etapy leczenia implantologicznego w klinice BORCZYK:

1. Pierwsza konsultacja – przeprowadzamy wywiad medyczny oraz badania, takie jak badanie mikroskopowe, badanie tomografii komputerowej 3D, skan uzębienia oraz badanie poziomu witaminy D. Przeprowadzana jest analiza badań, a lekarz wstępnie ocenia, czy u Pacjenta można wykonać zabieg implantacji. W razie potrzeby (szczególnie w odcinku przednim) wykonywane jest uzupełnienie tymczasowe, które pacjent użytkuje do momentu wykonania uzupełnienia ostatecznego.
2. Konsylium lekarskie – spotkanie lekarzy uczestniczących w procedurze leczenia celem szczegółowej analizy badań i zaplanowania uzupełnienia brakujących zębów. Na podstawie tomografii komputerowej wykonywany jest indywidualny szablon, który zostanie wykorzystany przez lekarza podczas procedury implantacji.
3. Mikroskopowa implantacja – procedura wykonywana jest z wykorzystaniem mikroskopu do neurochirurgii, który jest najbardziej precyzyjnym narzędziem powszechnie używanym podczas operacji mózgu. Sam zabieg, nie licząc przygotowań, trwa w przypadku jednego zęba około 4 minut. Podczas zabiegu w kość Pacjenta wprowadzana jest śruba zastępująca korzeń zęba. Wnętrze śruby pokrywamy preparatem z nanocząstkami złota i srebra, które zapobiegają infekcjom w okolicy implantu i przyspieszają gojenie. Każdy etap procedury kontrolowany jest z pomocą cyfrowych zdjęć RTG.
   Krótki film z zabiegu obejrzysz TUTAJ.

Rozpoznanie przed wszczepieniem implantu wymaga kompleksowego podejścia diagnostycznego. Przed planowanym zabiegiem konieczne jest przeprowadzenie szeregu badań, które pozwalają ocenić stan zdrowia pacjenta oraz warunki anatomiczne w jamie ustnej. Zalecenia przed wszczepieniem implantu obejmują: wywiad medyczny, badania laboratoryjne, mikroskopowe badanie wewnątrzustne, badania radiologiczne i skan 3D uzębienia. Każde z tych badań odgrywa kluczową rolę w przygotowaniu do skutecznego, bezpiecznego leczenia i wykonywane jest na miejscu w klinice Borczyk.

1. Wywiad medyczny
   Pierwszym etapem diagnostyki jest szczegółowy wywiad medyczny przeprowadzany podczas wizyty konsultacyjnej. Lekarz zbiera informacje na temat ogólnego stanu zdrowia pacjenta, w tym ewentualnych chorób przewlekłych, takich jak cukrzyca, osteoporoza, choroby autoimmunologiczne, alergie czy zaburzenia krzepnięcia krwi. Wywiad uwzględnia również nawyki pacjenta, takie jak palenie papierosów, które mogą wpływać na proces gojenia po zabiegu. Pacjent wypełnia ankietę dotyczącą stanu zdrowia, co umożliwia lekarzowi precyzyjne określenie możliwości leczenia.
2. Badania laboratoryjne
   W ramach diagnostyki wykonuje się badania laboratoryjne, takie jak morfologia krwi, poziom witaminy D. W razie potrzeby lekarz może zalecić również dodatkowe badania, m.in. elektrolity czy oznaczenie hormonów tarczycy (TSH, T3, T4). Wyniki tych badań pozwalają ocenić ogólną kondycję organizmu i wykryć potencjalne przeszkody dla zabiegu. W przypadku pacjentów z grupy ryzyka, np. kobiet w okresie menopauzy, może zaistnieć potrzeba badania w kierunku osteoporozy, co ma kluczowe znaczenie dla prawidłowego gojenia implantu. Dokładne zalecenia odnośnie badań laboratoryjnych przekazuje lekarz podczas wizyty konsultacyjnej, ponieważ zawsze zależy to od stanu zdrowia Pacjenta i jego indywidualnych uwarunkowań medycznych.
3. Mikroskopowe badanie wewnątrzustne
   Kolejnym etapem jest stomatologiczne badanie jamy ustnej, w trakcie którego lekarz ocenia stan dziąseł, przyzębia oraz błony śluzowej. Weryfikuje obecność stanów zapalnych, blizn, owrzodzeń czy kieszonek patologicznych. Szczególną uwagę poświęca się miejscom, gdzie planowane jest wszczepienie implantu, aby ocenić stan wyrostka zębodołowego i tkanek otaczających.
4. Badanie radiologiczne (tomografia komputerowa 3D)
   Diagnostyka obrazowa przed wszczepieniem tak zwanych trzecich zębów powinna jak najdokładniej odzwierciedlać faktyczny stan szczęk Pacjenta. Dlatego zamiast standardowego badania panoramicznego 2D konieczne jest wykonanie tomografii komputerowej 3D. Jest to niezbędne do oceny warunków kostnych i anatomii jamy ustnej. Obraz trójwymiarowy umożliwia precyzyjne zaplanowanie zabiegu, uwzględniając m.in. gęstość kości, przebieg nerwów, lokalizację zatok szczękowych oraz innych struktur anatomicznych. Badanie tomografii minimalizuje ryzyko powikłań i zwiększa skuteczność procedury.

Standardowe rozwiązania w przypadku bezzębia

Standardowym rozwiązaniem w przypadku całkowitego braku zębów są protezy ruchome. Protezy tego typu, jak sama nazwa wskazuje, nie są osadzone w jamie ustnej na stałe. Pacjenci mogą je bez przeszkód wyjmować, np. w celu utrzymania higieny. Jednak dużą wadą protez zębowych jest ich niestabilność, która często utrudnia Pacjentom mówienie i spożywanie pokarmów.

O ile w szczęce górnej protezy mogą być akceptowane przez Pacjentów ze względu na ich oparcie na podniebieniu twardym, o tyle w żuchwie stanowią one dużą niedogodność. Ruchomość tkanek miękkich i języka powoduje, że uzupełnienie przesuwa się, wypada, zniekształca mowę i utrudnia gryzienie.

Z niestabilnością protezy można radzić sobie stosując specjalistyczne kleje do protez, jednak nie jest to rozwiązanie idealne.

Warto też pamiętać, że rozwiązania w postaci ruchomych uzupełnień z czasem powodują zanik kości, co dodatkowo destabilizuje protezę. Podczas wizyt kontrolnych u stomatologa, protezy są raz na jakiś czas podścielane, czyli uzupełniany jest materiał w miejscu zaniku wyrostka kostnego tak, by uzupełnienie lepiej przylegało do dziąseł. Podścielenie protezy jest dość ważne, ponieważ procedura ta obniża ryzyko pęknięć lub złamania protezy.

Trwałość protez wynosi około 5-8 lat. W przypadku zaniedbania higieny czas ten może ulec skróceniu. Tak jak na naturalnych zębach, na protezach może odkładać się kamień i osad, więc konieczne jest raz na jakiś czas oczyszczenie protezy u stomatologa lub higienistki.

Całkowity brak zębów – odbudowa na implantach

Dzięki zastosowaniu implantów można ustabilizować protezę eliminując niewygodę i niepewność związaną ze źle dopasowanym ruchomym uzupełnieniem.

Możliwe są 2 rozwiązania:

1. Protezy ruchome, stabilizowane na implantach (tzw. overdenture) – w żuchwie, w której kość jest zbita wystarczy zastosować 2 śruby, w szczęce górnej (ze względu na kość gąbczastą) wymagane są przynajmniej 4 implanty
2. Struktury mocowane na stałe – Zwykle osadzane są na 6 implantach, jednak czasami ze względów ekonomicznych rozważane są metody uzupełnienia stałego na 4 implantach. Zawsze dostosowujemy rozwiązanie indywidualnie do pacjenta biorąc pod uwagę jego warunki anatomiczne oraz oczekiwania.

Cena odbudowy zębów waha się od kilku do kilkudziesięciu tysięcy złotych. Cena zależy m.in. od ilości zębów do uzupełnienia, zastosowanej metody, gwarancji, uwarunkowań anatomicznych Pacjenta, ewentualnych procedur przygotowujących do zabiegu (np. odbudowa kości, podniesienie dna zatoki szczękowej, leczenie ortodontyczne, leczenie zachowawcze, leczenie periodontologiczne). Ze względu na wiele niewiadomych, zależnych od indywidualnych uwarunkowań i oczekiwań Pacjenta, pełen plan leczenia uwzględniający ceny zabiegów przedstawiany jest po wizycie konsultacyjnej i po przeprowadzeniu wstępnych badań kwalifikujących do zabiegu.

W klinice BORCZYK udostępniamy naszym Pacjentom dogodny system finansowania leczenia. Istnieje możliwość rozłożenia płatności na raty, a wszelkie formalności załatwiane są na miejscu, z pomocą pracownika Kliniki.

Czas rekonwalescencji po chirurgicznym etapie leczenia (wszczepienie elementów zastępujących korzeń zęba) zależy od zastosowanej metody implantacji oraz właściwej opieki pozabiegowej. Wykonanie zabiegu w delikatny sposób, przy minimalnej ingerencji w tkanki miękkie oraz zastosowanie metod fizykoterapii przyspieszających gojenie (takich jak: laser biostymulacyjny, pole magnetyczne, światłoterapia) sprawia, że Pacjenci kliniki BORCZYK wracają do codziennych aktywności już następnego dnia po zabiegu.

Implanty zębowe funkcjonują jak naturalne zęby – utrzymanie higieny nie różni się od dbania o własne zęby. Konieczne jest szczotkowanie przynajmniej 2 razy dziennie oraz używanie płukanek i nici dentystycznych. W przypadku mostów na implantach warto zaopatrzyć się w irygator i specjalne nici do mostów.

Ważne jest również zgłaszanie się na kontrolne wizyty stomatologiczne połączone z diagnostyką RTG oraz usuwaniem kamienia i osadu w gabinecie higienistki. O ile lekarz nie zaleci inaczej, czyszczenie kamienia i osadu powinno się odbywać przynajmniej raz na 6 miesięcy.

Dodatkowo warto regularnie badać poziom witaminy D, która odpowiada za utrzymanie implantów w kości. 

Systematyczna kontrola implantów połączona z higienizacją i zleconymi przez implantologa badaniami jest podstawą zachowania gwarancji na implanty.

Jak mogę uzupełnić brak zęba? Nie mam zęba

Brak zęba można uzupełnić na wiele sposobów. Biorąc pod uwagę wskazania medyczne i preferencje Pacjenta można zastosować implant, most lub protezę zębową. Z tych trzech rozwiązań najbardziej trwałym i wygodnym sposobem uzupełnienia brakującego zęba jest implant zębowy. Implant wygląda i funkcjonuje jak ząb własny, pozwala zachować sąsiednie zęby, nie wymaga ich szlifowania oraz eliminuje konieczność użycia widocznych klamer. Implanty stymulują tkankę kostną i dziąsła, co pozwala zachować atrakcyjny efekt przez długi czas.

Czy wstawianie implantu zęba boli?

Zabieg wszczepienia implantu zębowego jest przeprowadzany w znieczuleniu, którego podanie kontrolowane jest komputerowo. Dzięki temu już samo podanie środka znieczulającego nie jest odczuwane przez Pacjenta. Przed podaniem znieczulenia dziąsło smarowane jest żelem znieczulającym, co dodatkowo podnosi komfort. Osoby, które są szczególnie wrażliwe, mogą skorzystać ze znieczulenia ogólnego, które w klinice BORCZYK podawane jest przez doświadczonego lekarza anestezjologa. Zabieg w narkozie jest bezpieczny i stanowi najbardziej dogodny sposób założenia implantów u Pacjentów z dentofobią.

Sama procedura implantacji wykonywana jest w taki sposób, by zapewnić minimalne nacięcia tkanek. Uzyskujemy to dzięki wykorzystaniu mikroskopu neurochirurgicznego, który zwykle stosowany jest podczas operacji mózgu. Zapewnia on doskonałe oświetlenie pola zabiegowego oraz duże powiększenie, a także pozwala przeprowadzić zabieg pod kontrolą 2 lekarzy. Planowanie zabiegu na podstawie trójwymiarowego obrazu szczęki Pacjenta przyspiesza procedurę, co pozwala sprawnie wszczepić implant z korzyścią dla późniejszego gojenia tkanek. Dodatkowo fizykoterapia stosowana po zabiegu przyspiesza regenerację, działa przeciwbólowo i przeciwzapalnie.

To wszystko sprawia, że wstawienie implantu zęba nie boli, jest bezpieczne,a Pacjent następnego dnia po zabiegu może powrócić do swoich codziennych obowiązków.

Jak myć zęby z implantami? Jak czyścić implanty? Czym myć implanty?

Implanty należy myć identycznie jak naturalne zęby, czyli minimum 2 razy dziennie szczotkować przy użyciu szczoteczki i pasty do zębów oraz nitkować dostępne przestrzenie między implantami. Można stosować płukanki, które nie przebarwiają uzupełnień protetycznych. Raz na pół roku (lub częściej, jeśli są do tego wskazania) należy wykonać profesjonalną higienizację w gabinecie higienistki stomatologicznej.

Po jakim czasie można założyć koronę na implant?

Koronę na implancie można osadzać dopiero po zakończeniu procesu osteointegracji. Jak wynika z naszego prawie 30-letniego doświadczenia w leczeniu implantologicznym, skracanie czasu potrzebnego na połączenie się implantu z kością poprzez przyspieszone obciążenie implantu koroną, zwiększa ryzyko odrzucenia wszczepu.

Dla zapewnienia bezpieczeństwa i pożądanych efektów leczenia oraz minimalizacji ryzyka utraty implantu, zalecane jest odczekanie czasu od 2 miesięcy (w przypadku żuchwy) do 3 miesięcy (w przypadku szczęki górnej) i dopiero po tym czasie wykonania zabiegów protetycznych związanych z osadzeniem koron na implantach.

W przypadku zabiegów odbudowy kości czas, po którym można założyć implant wynosi ok. 6 miesięcy, natomiast przy zabiegach podniesienia dna zatoki szczękowej – nawet rok.

W niektórych przypadkach, jeśli ilość kości własnej Pacjenta na to pozwala, można założyć implanty równocześnie z podniesieniem zatoki lub odbudową kości.

U kogo można założyć implanty? | Dentysta Katowice

U każdego, kto boryka się z brakiem zębów i chce trwale odbudować pełen uśmiech. Metoda polecana jest osobom z brakiem pojedynczego zęba, kilku zębów oraz bezzębiem. U każdego Pacjenta decyzja o implantacji podejmowana jest wspólnie z implantologiem i jest poprzedzona wywiadem medycznym i stosownymi badaniami (m.in. badaniem mikroskopowym, badaniem tomografii komputerowej 3D, badaniem poziomu witaminy D).

Jakie są przeciwwskazania do leczenia implantologicznego?

Przeciwwskazaniem do zabiegu implantacji mogą być niektóre choroby ogólne (np. niekontrolowana cukrzyca, choroby autoimmunologiczne, choroby nowotworowe, AIDS, infekcje bakteryjne lub wirusowe), jak również ciąża, zbyt młody wiek oraz niektóre problemy występujące bezpośrednio w jamie ustnej (paradontoza, stany zapalne, nieprawidłowa higiena uzębienia). Ważne jest również posiadanie odpowiedniego poziomu witaminy D w organizmie. Witamina D wpływa korzystnie na przebudowę kości i osteointegrację wszczepów zębowych. W przypadku niskiego poziomu witaminy D konieczna jest suplementacja. Więcej informacji na temat przeciwwskazań znajdziesz TUTAJ (link do właściwej sekcji).

Jak uzupełnić brak tylnych zębów? | Braki zębowe

Jeśli chodzi o zęby tylne, gdzie siły żucia są ogromne, warto rozważyć zastosowanie trwałego rozwiązania w postaci implantów zębowych, które funkcjonują jak naturalne zęby i potrafią znieść duże obciążenia.

Czy możliwe jest uzupełnienie kilku zębów na jednym implancie? | Konsultacja stomatologiczna

Nie. Ze względów medycznych nie wykonuje się mostu osadzonego jednocześnie na naturalnym zębie Pacjenta i implancie. Wymagane są przynajmniej 2 implanty do uzupełnienia większej ilości zębów.